„Një bunar, i cili ju ishte ndaluar muslimanëve!
Sipas një legjendë të vjetër ka jetuar në Bursa dikur një njeri, emri i të cilit ishte “Shykry i arabëve”. Ky një herë kishte ndërtuar një bunar me mbishkrimin: “Ky ujë është për çdo kënd i lejuar (hallall), vetëm për muslimanët është e ndaluar (haram).”
Disa dyshuan gjerësisht pas këtij mbishkrimi dhe kishin mendime kryengritëse. Kështu ata shkuan te Kadiu dhe u ankuan në lidhje me njeriun. “Çfarë do të thotë kjo?” Tha ai. “Ndërtohet një bunar, që ju ndalohet muslimanëve?” Ndoshta kem të bejmë me një të çmendur, menduan ata.
“Më lejoni të ju jap argument për këtë,” i tha njeriu gjyqtarit, por ai u hidhërua dhe tha: “Çfarë argumenti? Ti ke bërë mes popullit përçarje dhe i ke shqetësuar. Kjo kërkon një ndëshkim të ashpër.” Megjithatë, ai ishte kurioz për argumentet e pretenduar të njeriut. “Tani më thoni, çfarë argumenti doni të na sjellni?”
Njeriu i tha atij: “Unë i tregoj këto vetëm Sulltanit,” njerëzit ishin edhe më të shqetësuar. Së fundi, të gjithë çeshtja arriti edhe tek veshët e sulltanit, me cilën e ngjalli kureshtjen e sulltanit. Pastaj ai urdhëroi të dërgohet tek ai, dhe e pyeti: “Pra trego njëherë, çfarë ke për të treguar! Çfarë do të thotë kjo, ju e ndërtuat një bunar dhe keni shkruar se ky ujë lejohet për të gjithë përveç muslimanëve?”
“Unë mund të shpjegojë këtë, por duhet diçka për të argumentuar atë.”
“Por, çfarë nëse argumenti juaj nuk është mjaft i fortë?”, I dha atij Sulltan të mendoj. “Pastaj unë jam i gatshëm të shijoj dënimin tim”, u përgjigj njeriu.
“E pra,” sulltanin donte për t’i parë provat dhe njeriu i tha: “Le të arrestohet një rabin nga çfarëdo sinagoge pa arsye dhe të burgoset një javë”
Pra, Sulltani e bëri këtë, pas së cilës të gjithë Jahudit u bashkuan dhe filluan të protestojnë: Lenë rabinin tanë të lirë Ai është i pafajshëm! Na tregoni se çfarë kërkoni nga ne nëse është e nevojshme, ne do të paguajmë kompensim për lirimin e tij.” Edhe nga zonat e tjera njerëzit nxituan për të çliruar nga burgimi rabinin edhe shumë letra ju derguan Sulltanit.
Pas vetëm një javë, ai njeri i tha Sulltanit: “Sulltani im, tani ju mund të lironi.” dhe lirohet rabini.
Pastaj erdhen Jahudit tek Sulltani, e falënderuan atë dhe me dhurata treguan për mirësinë e tyre.
“E pra,” tha njeriu “, bëne të njëjtën gjë me një prift nga ndonjë kishë.” Përsëri, e njëjta gjë ka ndodhur. Kisha e tij, të krishterët u bashkuan, delegatë nga vende të largëta janë angazhuar për të dhe kërkuan lirimin e tij. Kur prifti u lirua pas një jave, të krishterët ishin shumë të lumtur, i derguan falenderime Sulltanit dhe dhurata.
Sulltani e pyeti njeriun: “A jemi gati?”
“Jo,” u përgjigj njeriu. “Me lejen tuaj është vetëm edhe një gjë.”
“Çfarë po doni ende?” E pyeti Sulltani.
“Tani arrestohe ndër njerëzit më të respektuar të dijetarëve muslimanë dhe hedhe atë për një javë në burg!” Tha ai. Pra, edhe kjo është bërë dhe imami i njohur nga Ulu Xhami u arrestua gjatë predikimit të premten.
Por, çfarë ndodhi më pas?
Asnjë musliman i vetëm nuk e kundërshtoi këtë arrestim dhe vetëm disa nga xhamia e tij pyeten për imamin. Në të kundërtën, njerëzit filluan pas imamit për të përgojuar. Si mund të i besonim atij. Ai me siguri ka bërë diçka të keqe. Disa edhe u penduan pse janë falur pas tij … Fjalet arritën te Sulltani dhe tek gjyqtari. Pas kësaj, Sulltani e pyeti njeriun: “Dhe çfarë duhet të bëjmë tani?”
“Është koha për të e liruar,” tha njeriu. “Dhe ju duhet të i kërkoni falje atij!” “Pra, të jetë ashtu!” Tha Sulltani.
Pastaj njeriu i tha Sulltanit: “E pra, gjyko me mençuri Sulltani im. A mundet muslimanëve të tille, të cilët nuk u angazhuan për dijetarin e tyre, të cilët edhe filluan të përgojojnë për të, te ju lejohet të pin ujë nga ky bunar?”
Me një vështrim i zhytur në mendime, Sulltanit shtoi: “Edhe ajrin që thithin, duhet atyre me ju bë haram.”“
