Tregohet se një grua e devotshme, gjithnjë përmendtte Allahun, bënte dhikër, sa herë përmendej xhehenemi kërkonte mbrojtje prej zjarri të Xhehenemit, sa herë që përmendej Xheneti, i lutej Allahut, o Allah më bën banor të Xhenetit. Ankonte gruaja e devotshme prej këmbës shumë. Mjektë e vendit ia bënë gjitha inçizimet e analizat, e nuk i gjetën asgjë. Burri i saj vendosi ta çoj në Londër për shërim. Kur shkuan atje, i bën analiza shumë më të thella , derisa gjetën se gruaja ankonte nga kanceri . Gjaku i saj i prishur në këmbë dyshonte tek mjekët për kancer, i cili duhej menjëherë të hiqej, ashtuqë jeta e saj të shpëtohej. Këmba duhet të prehet.
Gruaja e devotshme vetëm përmendtte Allahun. E thoshte : Do të ndodh vetëm ajo që Allahu ka vendosur.
Operacioni i prerjes së këmbës duhej bë menjëherë. U shtrua e sëmura në shtratin e operacionit duke përmend Allahun e duke madhëruar. Këmba duhej pre, aty u dhez sharra për të pre këmbën. Në çastin kur u afrua sharr për ta pre këmbën, i thehet tehi.!!!!
E ndërrojnë tehin e sharrës. Fillojnë sërish ta presin. Prap sërish i thehet tehi.!!!
Çudi asnjëherë një gjë e tillë nuk u kishte ndodhur në spitalin e Londrës. Kjo një mrekulli e paparë. Mjekët nuk e shihnin se aty ishte Allahu që kishte vendos që këmba e kësaj gruaje të devotshme të mos prehej. Edhe ska send që e pren atë këmbë.
U mblodhën mjekët shpejt e shpejt e vendosën, që ta hapin këmbën, pasi nuk po munden ta presin kemben bile ta shohin se çka këmba. Kur e çelin këmbën dhe vërejnë se aty kishte pas vetëm gjak të prishur. E nuk kishte pasur as kancer, as këmba nuk ishte dasht të prehet.
Hoxhë Sevdail Jakupi
