Sekretari i Përgjithshëm i Nismës Socialdemokrate, Bilall Sherifi, ka numëruar një sër arsyesh pse nuk duhet të heqet taksa ndaj Serbisë. Sipas tij heqja e taksës do të ishte vendim i gabuar, sepse do të inkurajojë Serbinë të mos ndryshojë qëndrim ndaj Kosovës.
Përmes faqës së tij zyrtare në facebook, Sherifi ka shprehur haptas qëndrimin e tij për vendosjen e taksës ndaj shtetit serb, derisa ka theksuar një mori arsyesh pse nuk duhet të heqet ky vendim.
“Politika dinjotoze ndaj Serbisë nuk është popullizëm, por obligim shtetëtor! Që nga ardhja në krye të qeverisë së Kosovës në vitin 2008 Hashim Thaçi në mënyrë autoritare ka diktuar drejtimin në të cilin ka ecur shteti ynë deri me sot”, ka shkruajtur ndër të tjera Sherifi.
Ky është postimi i plotë:
Politika dinjotoze ndaj Serbisë nuk është popullizëm, por obligim shtetëtor! Që nga ardhja në krye të qeverisë së Kosovës në vitin 2008 Hashim Thaçi në mënyrë autoritare ka diktuar drejtimin në të cilin ka ecur shteti ynë deri me sot.
Ai përcaktoi politikat qeverisëse qoftë në rrafshin e brendshëm, qoftë në rrafshin e politikës së jashtme. Një numër i konsiderueshëm i vendimeve që ka ndërmarrë gjatë kësaj dekade kanë qenë në funksion të fushatave elektorale dhe jo në përputhje me një strategji afatgjate zhvillimore.
Nuk do të zgjerohem t’i analizoj hollësisht vendimet e shumta të kësaj natyre, të cilat kanë qenë objekte të kritikave që në atë kohë. Po përqendrohem në rrafshin e imponimit shtetit të Kosovës të një politike të jashtme që ka qenë gjithmonë me pasoja të mëdha për vendin. Sidomos imponimi i të ashtuquajturit
“Dialog teknik për normalizimin e marrëdhënieve mes Kosovës dhe Serbisë” ka qenë fatal, sepse rezultatet e tij janë një DEBAKËL në plotë kuptimin e fjalës! Nëse i bëjmë një rezyme të shkurtër kontekstit historik, atëherë duhet të ritheksojmë se Hashim Thaçi e morri qeverisjen e vendit në momentin kur kishin përfunduar bisedimet për statusin politik të Kosovës dhe Marti Ahtisari, i cili në emër të Kombeve të Bashkuara udhëhoqi negociatat mes Serbisë dhe Kosovës, në raportin që i dorëzoi Këshillit të Sigurimit theksonte qartë se “opsioni i vetëm i qëndrueshëm për Kosovën është pavarësia e saj”.
Në këto rrethana, Kuvendi i Republikës së Kosovës miratoi deklaratën e pavarësisë, të cilën para deputetëve e lexoi Hashim Thaçi, në cilësinë e Kryeministrit të Kosovës. Pas shpalljes së pavarësisë së vendit dhe njohjeve ndërkombëtare nga shtetet më të fuqishme demokratike në botë realiteti i shtetësisë së Kosovës u shndërrua në një fakt të patejkalueshëm.
Legjitimitetin e vendimit të Kuvendit të Kosovës për të shpallur pavarësinë e forcoi edhe vendimi i Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë. Është e natyrshme se çdokush ka pritur që pas vendimit të GJND-së të forcohej shtetësia e Kosovës. Fatkeqësisht, bisedimet për normalizimin e marrëdhënieve me Serbinë normalizuan dhe forcuan pozitën e Serbisë në arenën ndërkombëtare dhe nga agresori që kishte kryer krimet më monstruoze në Evropën e pas Luftës së Dytë Botërore ndikoi që të fillojë procesi për krijimin e Gjykatës Speciale për të dënuar UÇK-në mbi bazën e dosjeve të sajuara prej saj.
Orientimi i gabueshëm që Hashim Thaçi kishte zbatuar në politikën e jashtme, sidomos në raport me Serbinë, e solli Kosovën në gjendje të tillë që pas një dekade nga shpallja e pavarësisë dhe njohjeve ndërkombëtare ta kthejë procesin mbrapa duke e shndërruar “dialogun e filluar për çështje teknike”, në “dialog për integritetin territorial dhe sovranitetin e vendit”. Në kuadër të këtij konteksti duhet të shihet edhe fakti se disa shtete kanë tërhequr njohjen e pavarësisë së Kosovës dhe kjo paraqet rrezik serioz për afirmimin e shtetit tonë në skenën politike ndërkombëtare. Qeveria aktuale e Kosovës me kryeministër Ramush Haradinajn ka marrë një rrugë tjetër në raport me Serbinë.
Ajo ka marrë disa vendime në mënyrë që t’i japë përgjigje adekuate sulmeve të Serbisë kundër shtetit të Kosovës. Vendimi më i rëndësishëm është ai për taksën 100%. Hashim Thaçi ishte i gatshëm t’ua japë të tjerëve postin e kryeministrit, por me kusht të vazhdimit të politikave të tij. Ai nuk është i gatshëm të pranojë që vendi.
