Edhe në këtë temë, ne do të trajtojmë disa fragmente nga jetëshkrimi i Ebu Bekrit. Këtë do e bëjmë duke nxjerrë në pah, nismat dhe iniciativat e tij për t’i shërbyer shoqërisë dhe komunitetit.
Iniciativat dhe sakrificat e Ebu Bekrit në ndihmë të komunitetit dhe shoqërisë janë një nga cilësitë shumta e tij.
Ebu Bekri në shërbim të një moshuare
Gjatë kohës së Kalifatit të Ebu Bekrit, në Medine jetonte një grua e moshuar dhe njëkohësisht e verbër. Edhe pse Halife i muslimanëve, ishte Ebu Bekri ai që e vizitonte dhe i shërbente gjithmonë.
Tregon Umer ibnul Hattabi:”Sa herë që shkoja për t’i shërbyer kësaj gruaje të verbër, konstatoja se dikush tjetër kishte qenë para meje dhe I kishte përfundur të gjithë punët e shtëpisë. Me qëllim që të zbuloja kush ishte burri që I shërbente të verbërës, një ditë dola më herët dhe pashë Ebu Bekrin të hynte në shtëpinë e saj.”
Ai ishte iniciator në çdo gjë që e mendonte se është e mirë dhe pozitive. Siç e ngjasonte dhe Profeti a.s besimtarin me palmën, I tillë ishte dhe Ebu Bekri. Ai ishte I dobishëm për shoqërinë dhe nevojtarët në çdo kohë, siç është palma e dobishme për njerëzit si dimrit ashtu dhe verës. Trungu I palmës është shumë rezistent dhe vetë ajo jep fruta të ëmbël.
Muslimani është si palma
Ngjashmëritë mes muslimanit dhe palmës janë të shumta. Trupi I palmës është shumë I qëndrueshëm dhe rezistent ndaj temperaturave të larta dhe ndryshimeve atmosferike. Po ashtu dhe besimtari është I qëndrueshëm dhe I durueshëm në raste fatkeqësish dhe sprovash.
Të gjitha këto shërbime dhe sakrifica, e bënë një nga shokët dhe miqtë më të ngushtë të Profetit a.s.
Një ditë, Profeti a.s emëroi Amr ibnu Asin si komandant të një njësie ushtarake, ku ndodhej dhe Ebu Bekri me Umer ibnul Hattabin. Kur u kthyen, e gjetën të dërguarin e Zotit duke predikuar në xhami. Me të hyrë në xhami, Amr ibnul Asi vërejti se Profeti a.s ia hidhte vështrimin herë pas here. Kjo e bëri të mendojë se ai ishte njeriu më i dashur tek Profeti a.s se të gjithë të tjerët. Vetë fakti që e kishte caktuar si komandant të një njësie ku ndodhej Ebu Bekri dhe Umeri, tregonte mbi një hamendje të tillë. Tregon Amr ibnul Asi:”Me të përfunduar Profeti a.s nga predikimi, i shtyrë nga një dëshirë e madhe, unë vajta tek Profeti a.s dhe e pyeta:”Kush është njeriu më i dashur për ty o i dërguar i Zotit?” Unë isha i sigurtë që ai do të përgjigjej:”Je ti o Amr.” Por ai u përgjigj:”Është Aisheja.”
Unë e pyeta:”Po nga burrat, kë don më shumë?”
Ai më tha:”Babanë e saj, Ebu Bekrin.”
Ebu Bekri, njohës i gjenealogjisë së familjeve arabe
Ebu Bekri ishte njohësi më i mirë i gjenealogjisë së fiseve dhe familjeve arabe ndër të gjithë kurejshët. Ai i njihte mirë lidhjet e familjeve me njëra-tjetrën, paraardhësit dhe pasardhësit e tyre. Por përse e përmendim këtë fakt dhe çfarë lidhjeje ka diçka e tillë me shërbimet sociale dhe publike?
Njohuri të tilla janë shumë të rëndësishme, nëse përdoren në respektin dhe ruajtjen e lidhjeve të gjakut dhe farefisnore. Diçka e tillë i shtohet vlerave të tjera të Ebu Bekrit. Do të ishte shumë mirë që fëmijëve tanë t’ua tregonim të gjithë të afërmit e tyre, që në moshë të re. Kjo, pasi vihet re që kohët e fundit shumë fëmijë në moshat shtatë dhe dhjetë vjeçare nuk njohin kushërinjtë e tyre. Ne duhet të përpiqemi që të mos ndikohemi nga edukimi dhe idetë individuale që importohen nga perëndimi.
Edukata islame bazohet në aspektin shoqëror dhe këtë e shohim të manifestuar më mirë në namazet ditore të cilat pëlqehet të kryhen në xhami bashkë me muslimanët e tjerë. Xhamia është qendra ku mblidhen dhe ku i jepet mundësia individit musliman të njihet me të afërmit dhe shoqërinë në tërësi.
Edhe pse ana individuale ka rëndësinë e saj, lidhjeve shoqërore duhet t’ju kushtohet më shumë rëndësi.
Ebu Bekri mes Profetit a.s dhe Aishes
Kur Profeti a.s dhe gruaja e tij Aisheja, patën disa mosmarrëveshje, Profeti a.s i tha:”Kë pranon si gjykatës, që ta ndajë këtë çështje? A e pranon Umerin?” Aisheja iu përgjigj:”Jo, ai është i ashpër.” Atëherë Profeti a.s i tha:”A e pranon babanë tënd?” “Po” iu përgjigj Aisheja. Me të ardhur Ebu Bekri, Aisheja iu drejtua Profetit a.s me fjalët:”Tregoji se çfarë ka ndodhur dhe mos thuaj veçse të vërtetën!” Këto fjalë e zemëruan Ebu Bekrin, i cili se mbajti veten dhe e goditi vajzën e tij, duke i thënë:”Pse a thotë gjë tjetër veç të vërtetës i dërguari i Zotit?!” Në atë çast, Profeti a.s hyn mes tij dhe Aishes duke i thënë:”Nuk të ftuam për diçka të tillë o Ebu Bekr. Më mirë na lër vetëm!” Ndërkohë, Aisheja ishte ngjitur pas shpinës së Profetit a.s nga frika prej babait të saj. Me të dalë Ebu Bekri, ajo u largua nga Profeti a.s. Pasi doli Ebu Bekri, Profeti a.si tha Aishes:”Eja dhe ngjitu pas shpinës time siç bëre më parë!” Aisheja i tha:”Jo.” Profeti a.s i tha:”A harrove që isha unë që të mbrojta nga babai yt?!”
Ebu Bekri, u kthye më pas dhe e gjeti Profetin [sal-lall-ahu alejhi ve sel-lem] duke qeshur me Aishen. I habitur nga ajo që po shihte, i tha Profetit [sal-lall-ahu alejhi ve sel-lem]:”O i dërguar i Zotit! Më bëni të marr pjesë në gëzimin tuaj, ashtu siç më bëtë të marr pjesë në hidhërimin tuaj më parë!”
Zoti e mëshiroftë Ebu Bekrin, Halifen e muslimanëve. Ai gjendej kudo që kishte nevojë komuniteti dhe shoqëria, duke qenë nismëtar dhe iniciator në çdo moral të mirë. Thotë Zoti në Kuran:”Për këtë, le të garojnë ata që garojnë.”
(Mutaffifin: 26)
Shpiriti i konkurrencës dhe garimit nuk ekziston vetëm në aktivitetet sportive, por dhe në çështjet e besimit, afërsinë me Zotin, veprat e mira, shërbimet ndaj komunitetit, edukimin e fëmijëve, qetësinë familjare etj…
Thotë imam Hasen El-basrij:”çdo ditë e re që agon, thërret një zë:”Unë jam një ditë e re dhe jam dëshmitare për veprat e tua. Prandaj më shfrytëzo pasi unë nuk kthehem deri në Ditën e Kijametit.”
Koha është diçka shumë e rëndësishme, por më e rëndësishme se vetë koha, është shfrytëzimi i kohës. Ebu Bekri na jep modelin më të mirë për shfrytëzimin e kohës në vepra të mira dhe shërbim të komunitetit. Nëse dikush prej nesh do të hartonte një orar që nga mëngjesi deri në darkë për veprimtarinë e Ebu Bekrit, do shihte që orari do të mbushej me aktivitet dhe shërbime në favor të komunitetit.
Begatia e Ebu Bekrit dhe familjes së tij
Vetë Ebu Bekri dhe familja e tij ishin të begatë dhe gjithë bereqet. Një herë, gjatë një udhëtimi, gruaja e Profetit a.s Aisheja humbi një varëse të saj. I gjithë karvani, bashkë me Profetin a.s u ulën diku për të pushuar. Pasi të gjithë u çlodhën, kërkuan që të vazhdonin udhëtimin, por Profeti a.s nuk po jepte asnjë shenjë. Ndërkohë po kalonte dhe koha e namazit, por nuk kishte ujë për të marrë abdes. Atëherë muslimanët i kërkuan Ebu Bekrit që t’i flasë Profetit a.s mbi këtë shqetësim. Ebu Bekri hyri në çadrën ku ndodhej Profeti a.s dhe e gjeti atë duke fjetur, me kokë të mbështetur në prehërin e gruas së tij. Duke mos dashur ta zgjojë Profetin a.s, ai e lajmëroi Aishen që muslimanët duan të falen por nuk kanë ujë për të marrë abdes, më pas doli jashtë. Pasi priti pak, hyri përsëri në çadrën e Profetit a.s dhe pa që Profeti a.s ishte zgjuar tashmë. Profeti a.s i tregoi se sapo i ishte shpallur ajeti i tejemumit, gjë e cila e gëzoi Ebu Bekrin dhe të gjithë muslimanët. Të gjithë pohonin se diçka e tillë ishte bereqeti i Ebu Bekrit dhe familjes së tij.
Pasi u falën, të gjithë filluan të mbledhin plaçkat për rrugë. Me t’u ngritur deveja e Aishes, ajo gjeti varësen e saj të humbur. Ebu Bekri i buzëqeshi dhe i tha:”O bija ime, ti je gjithë bereqet.”
Si të jem iniciator për t’i shërbyer komunitetit?
Të gjithë ne dëshirojmë dhe urojmë të japim kontributin tonë në shërbim të komunitetit dhe shoqërisë mes të cilës jetojmë, por lind pyetja:” Si mund të jem iniciator në lëvizje të tilla?”
Për të na ndihmuar në projekte të tilla, Profeti a.s na mëson një lutje të veçantë, ku besimtari i kërkon ndihmë Zotit që ta mbrojë nga dobësia, përtacia dhe pesimizmi.
Vetë Profeti a.s lutej:”O Zot! Unë të lutem të më mbrosh nga dobësia dhe përtacia.”
Kurse shokët e Profetit a.s luteshin:”O Zot! Ne të lutemi të na japësh jetë të gjatë dhe të na orientosh drejt veprave të mira.”
Ata i kërkonin Zotit një jetë të gjatë, por të mbushur me aktivitet dhe vepra të mira.
Muslimani duhet të nxjerrë mësime dhe dobi edhe nga jeta e krijesave të tjera. Le të shohim milingonën p.sh. Që në pamjen e parë ajo të lë përshtypjen e një krijese shumë të dobët dhe të pafuqishme. Megjithatë, ajo është model për aktivitetin dhe përpjekjet që bën për të siguruar ushqimin e dimrit.
Njeriu është në fenë e mikut të tij
Nëse dikush nga ju shoqërohet me ndonjë shok përtac dhe dembel, unë e këshilloj që të largohet dhe të distancohet menjëherë nga ai. Në një shoqëri të keqe jo vetëm që përvetëson veset e këqia, por mëson dhe dembelizmin dhe përtacinë në çdo gjë. Është plotësisht e vërtetë që dikush që shoqërohet me breshkën nuk mund të ecë më shumë se ajo, ndërkohë që dikush që shoqërohet me pëllumbat do të fluturojë si ata.
Dijetari musliman Ibnul Xheuzij, vuri re një ditë një sorrë që shoqërohej me një pëllumb, gjë që e habiti tejmase. Për të mësuar më shumë, ai qëndroi duke i vëzhguar dy shpendët dhe pa që si sorra ashtu dhe pëllumbi çalonin. Atëherë tha thënien e tij të njohur:”Çdo zog qëndron me llojin e tij.”
Nëse duam të kemi kontributin tonë në shërbimet publike dhe shoqërore siç ishte Ebu Bekri, patjetër që duhet të zgjedhim një mik dhe shok të mirë. Thotë Profeti a.s:”Njeriu ndjek fenë e mikut të tij, prandaj i zgjidhni miqtë.”
Paqja e Zotit qoftë mbi ju!/Ardhmeria/
